یه بار جستی ملخک

دیروز رفته  بودم برای مصاحبه.تجربه ی تلخ قبلیم ثابت کرد یه ریال پول براش خرج نکنم.(دفعه ی قبل یه مجتمع اموزشی اگهی زده بود و نوشته بود حضوری برای تکمیل فرم و مصاحبه کادر و مدیریت تا اونجایی که من دیدم همه خانم بودن بعدمنشی در حینی که دنبال فرم میگشت به من بده فرمودند:

کارفرمای باعرضه

دارم فکر میکنم اگر کارفرمای این جانب یک ذره عرضه داشت تا حالا باید ششصدهزار بار بنده رو اخراج می نمود حالا که عمیق تر فکر کنم بیشتر از سر دلسوزی هست که منو نگه داشته البته منم براش دلم میسوزه که همچین کسی رو با این بهره وری پایین نگه داشته  

یوسف گمگشته باز امد اما کماکان غم بخور

چکی که تو پست قبلی (رودربایستی)گفتم گم شده،پیدا شدبرای یه مدت کوتاهی خوشحال شدم.فامیل شماره ی1 هم برگشت و طی مکالمه حضوری پی بردیم که چقدر بیخود برای ضرر و زیان احتمالی ایشان غصه خوردیم.از غصه که فارغ شدیم هیچ تازه کار به جایی رسید که 

باقالی

برگشتم و از بین باقالی ها همان شغل سابق  را برداشتم،کارد بزنی خونم درنمی آد با این مواجهه ی دردناک و مستاصل وار  با این  واقعیت