اوضاع پیچ در پیچ

خوب تازه به فکر این افتاده بودم که مسکن خوردن به جای درد کشیدن خیلی خوبه که مادر فهمید و 

 مخفیش کرد.بعد یه شب بدون مسکن خوب خوابیدم گفتم اِ خودمو دست کم گرفته بودم.دوباره شب بعدش بد شد گفتم اَه چه غلطی گرفتم.

عرضم به حضورتون که دیگه نسبت به مرگ بیتفاوت شدم پیش خودم میگم ۷۰۰ تا فوتی ولی خوب به نظرم فقط یه عدد میاد

برای کارآموزی آگهی گذاشته بودن.رزومه فرستادم و زنگ زدن یه مصاحبه ی سردستی کردن.احساس کردم تو دوره ی قرون وسطی درس میخوندم.ولی وقتی خانمه گفت برای مثلا ۳ ساعت دیگه میخواین گفتم آره و بی هیچ مطالعه و مروری مصاحبه کردم اعصاب نداشتم بگم یه روز دیگه هر چند بهتر بود.ولی احساس میکنم مغزم بین این همه دغدغه کشش یادگیری نداره،یادگیری که چه عرض کنم برای یه صفحه خوندن.البته احساس میکنم یه خورده شم تقصیر اینترنت گردی زیاد و حرفای یه خطی خوندن هست.

البته یه بخش زیادی از دغدغه هام فقط خودم میدونم و میفهمم و قابل گفتن نیست اینجا و همونا ذهنمو تحلیل بردن.داشتم فکر میکردم برگردم سر همون کارم

کسی که جای من اومده بود بهم زنگ زد برای کاری راهنمایی خواست.بعد گفت کی میای دیگه.من میخوام برم از اینجا ،کسی نیس  نمیذارن برم،پیش  خودم گفتم کجای کاری، من رفتم که کلاً برم.و فهمیدم اگه حتی موقت بخوام برگردم باید برم تو همون فاز اعصاب خورد کن قبلی و نمیدونم این چقدر بیشتر مغزمو تحلیل میبره یا کمک میکنه. ولی به پولش خیلی وحشتناک احتیاج دارم

تو این وانفسا فقط آدم مریض نشه ( نه فقط کرونا  هر مریضی ای) که همه چیز گرونه .هان یه چیزی یادم اومد

رفته بودم دکتر .از این برنامه های نوبت گرفتم ولی منشی گفت اون ساعت برای ما ملاک نیس

خلاصه ای رفتم دکتر دیر وقت شده بود .داروتونه ی نزدیک مطب شلوغ بود.بیخیال شدم. نسخه مو روز دیگه بردم  دو  سه تا داروخونه  نتونس خط دکتر و بخونه زنگ زدم به منشی .گفت برای چی همون روز نرفتی از این داروخونه ی همسایه مون بگیری؟ اصلا الان دکتر چه میدونه چی نوشته؟

گفتم یعنی دکتر نمیتونه خط خودشو بخونه حتی.

گفت چرا میتونه

گفتم خوب واتس اپی چیزی بدین بفرستم

گفت نه باید بیاین همین جا .واتس اپ ندارم.

من عصبانی.فکر میکنم دیگه دارن کار میکنن که ویزیت هم آنلاین کنن ،جراحی رباتیک از راه دور انجام بدن بعد من به خاطر یه نسخه ای باید برم تو اون ازدحام مریضی.

عصبانی بودم و با در حینی که منشی بحث میکردم یادم اومد که موقعی نوبت دهی میگفت شماره کارت میدیم اگه ویزیت رو پرداخت کنید رسیدشو بفرستین براتون سر ساعت وقت میدیم که معطل نشید.

احساس میکنم تو یه چرخه ی بدی از کسب درآمد با حداقل ارائه ی خدمات گیر کردیم .همه مون. اینقدر به وضعیت اقتصادی بد بین هستیم که حاصر نیستیم بعضی کارای رایگان و بی هزینه رو هم انجام بدیم.فقط برای احترام به مشتری هامون.