خوب گزارش میدهیم

عرضم به حضورتون که کشف کردم چقدر بعضی چیزا رو دیر کشف کردم.مثلا چند وقت پیش یه کلیپی دیدم به این عنوان که

 عالی دشمن خوبه.

یعنی ما هی وایمیسیم و شروع نمیکنیم چون میخوایم نتیجه ی عالی رقم بزنیم و هی میگیم صبر کن تا در حداکثر حالت توانایی و بهره وری م باشم.و اینطوری میشه که خیلی کارا رو انجام نمیدیم

ولی خوب باید شروع کنیم بالاخره یه چیزی میشه.اصلا بد میشه ولی شروع کردی بعد بهترش میکنی

حالا حکایت من بود

نشستم هی میخواستم زبان بخونم (کلا خیلی زبان خوندن دوست دارم  بعدا یه روز میگم چرا)یه نرم افزار رزتا استون نصب کرده بودم،هی میگفتم خوب بذار یه روز با تمرکز بخونم کامل بخونم ،دونه دونه کلمه هاشو بفهمم و معنی کنم و تک تک گرامر هاشو تا ریشه بفهمم.حتما یه جایی باشم که بتونم صحبت کنم و تمرین تلفظش رو انجام بدم.خوب اینطور شد که روی همون درسای ابتدایی موندم که موندم که موندم.ولی یه روز همینطوری نشستم تو پارک باز کردم یه تکه شو انجام دادم تو آشپزخونه یه تکه شو .تو ماشین یه تکه شو یه خورده که گذشت افتادم روی علاقه ی یادگیری و جلو رفتن.پس واقعا یه وقتی تو روز رو میذاشتم انجام میدادم و چند وقت پیش اولین چالشش رو کامل کردم :-)))

اصلا رو ابرا بودم.

همینطور زبان برنامه نویسی‌

موقع دانشگاه اشتباه بزرگی کردم میخواستم اول کار از همه چیز برنامه نویسی سر در بیارم،اصلا همه ی اتفاق هایی که در سراسر کامپیوتر می افته رو بفهمم !همینقدر پر توقع از یه درس عمومی برای رشته م.وقتی اینقدر رفتم تو عمق مطلب  اولیه کتاب و نفهمیدم و جلو نرفتم و بی انگیزه بقیه رو سرسری خوندم که دیگه کلا یخ شدم نسبت به این دانش.

الان بعد از این همه سال فهمیدم که نه اینطوریا نیست.قرار نیس از اول همه چیزو بفهمم اصلا لازم نیست بعضی چیزا رو کلا هیچ وقت بفهمم ،ضرورتی نداره

ادامه داره