افق بهبود
میخواهم بهتر و بهتر شوم.آهسته اما پیوسته
افق بهبود
میخواهم بهتر و بهتر شوم.آهسته اما پیوستهدرباره من
اینجا حکایت روزهای من است برای رسیدن به افق آرزوهایم.برای بهترشدن.
ادامه...
پیوندها
- دکتر ربولی خاطرات یک پزشک
- لذت کمتر داشتن
- یک عدد مامان
- اهدا عضو
- ترجمان علوم انسانی و ترجمه
- ابر ارغوانی وای باران،باران،(امان از عکس هاش؛-))
- سایت شعبانعلی ازهمه چیز
- یه زن فک کنم خوشبخت که خودشه،خودِ خودش نگار بانو
- زن کویر یه خانم بیش فعال
- مبارزه با کودک آزاری وبلاگ تجاوز ممنوع
- یادداشت های یک خانم مهندس
- زیر آسمان خدا
- هجرت نوشته ها
دسته ها
ابر برجسب
بیکاری بارداری افق بهبود مادرانه ترک عادت کتاب خوب فست فود مهارت شیر مادر چطور کار پیدا کنم کسی درکم نمیکنه سلامتی مادر شاغل کرونا کارجدیدترین یادداشتها
همهبایگانی
- اردیبهشت 1403 2
- فروردین 1403 2
- اسفند 1402 2
- بهمن 1402 1
- دی 1402 2
- آذر 1402 5
- آبان 1402 6
- مهر 1402 2
- شهریور 1402 1
- مرداد 1402 2
- تیر 1402 4
- خرداد 1402 3
- اردیبهشت 1402 2
- فروردین 1402 1
- اسفند 1401 1
- بهمن 1401 1
- دی 1401 2
- آذر 1401 3
- آبان 1401 1
- مهر 1401 1
- شهریور 1401 1
- مرداد 1401 3
- تیر 1401 3
- خرداد 1401 2
- فروردین 1401 3
- اسفند 1400 3
- بهمن 1400 4
- دی 1400 5
- آذر 1400 6
- آبان 1400 6
- مهر 1400 7
- شهریور 1400 13
- مرداد 1400 9
- تیر 1400 4
- خرداد 1400 5
- اردیبهشت 1400 8
- فروردین 1400 5
- اسفند 1399 11
- بهمن 1399 9
- دی 1399 4
- آذر 1399 11
- آبان 1399 12
- مهر 1399 7
- شهریور 1399 10
- مرداد 1399 9
- تیر 1399 6
- خرداد 1399 7
- اردیبهشت 1399 5
- فروردین 1399 4
- اسفند 1398 5
- بهمن 1398 3
- دی 1398 6
- آذر 1398 2
- آبان 1398 1
- مهر 1398 5
- شهریور 1398 4
- مرداد 1398 2
- تیر 1398 4
- خرداد 1398 3
- اردیبهشت 1398 4
- فروردین 1398 2
- اسفند 1397 5
- بهمن 1397 1
- دی 1397 3
- آذر 1397 3
- آبان 1397 5
- مهر 1397 2
- شهریور 1397 2
- مرداد 1397 4
- تیر 1397 4
- خرداد 1397 8
- اردیبهشت 1397 7
- فروردین 1397 8
- اسفند 1396 8
- بهمن 1396 8
- دی 1396 12
- آذر 1396 9
- آبان 1396 9
- مهر 1396 12
- شهریور 1396 7
- مرداد 1396 12
- تیر 1396 9
- خرداد 1396 9
- اردیبهشت 1396 7
- فروردین 1396 1
جستجو
آمار : 99052 بازدید
Powered by Blogsky
مرگ چقدر نزدیکه
چقدر دنیا هیچ و پوچه
دو نفر از همکارا یکی قدیم یکی جدید فوت شدن
اصلا چقدر همه چی خالی و بی معنی به نظرم میرسه
من هم داشتم فکر می کردم دیگه آدمهای همسن و سال خودم یا چند سال بزرگتر هم دارند مریضی های سخت می گیرن و چند تا هم فوت شدند.
ادمهایی که بعضی ها هم همکارم بودند و بلند پروازی ها خوشحالیها دانسته ها و خیلیییی نکات دیگه بینمون مشترک بود.
الان داره سه سال از رفتم بابام می گذره و تنها نتیجه ای که بهش رسیدم اینه که همینه که هست و همه توی یه قطاریم که بالاخره یه جایی باید ازش پیاده بشیم.
پس سفر بی نهایتی نیست. از پنجره بیرون رو نگاه می کنم و سعی می کنم خوب و بدش رو تجربه کنم و توی فضای این سفر باشم.
می دونی از پنج سالگی که مامانم بهم گفت ترانه شهلای من کجایی حبیب برای زنش بوده و ترانه مادرش هم برای فوت مادرش (اگه اشتباه نکرده باشم مادر و همسر حبیب خواننده تصادف کردند و همزمان فوت کردند) من همیشه از اون ترانه گریه ام می گرفت.
بعد که خود حبیب هم رفت یه روز اون آهنگ رو شنیدم و حس کردم یه جوری آروم شدم. بدون حس غم پیش خودم گفتم آخ جون پس من هم یه روز مثل حبیب عزادارم اما یه روز هم همه چی تموم می شه و خودم هم اگه اونوری باشه اون ور هستم و اگه نباشه هم مثل همه اونایی که از دست دادم کلا دود می شم می رم هوا.
شاید عجیب باشه اما این یه آرامش خاصی بهم داده. بدون افسردگی یا خشم. حس اینکه این داستان ما هم به آخر خواهد رسید...
میدونی مرگ خودم به نظرم ترسناک یا غمگین نیست
از دست رفتن آدمای اطرافمون مخصوصا عزیزانمون
شاید خودخواهی به نظر کسانی که اطلاع ندارن برسه ولی اون موقع که کرونا گرفته بودیم گفتم خدایا اگه قراره بین من و بچه م یکی زنده بمونه یکی بمیره .من بمونم ،به خاطر اینکه اگه من بمیرم فندق کوچولوم خیلی غصه ی نبودنم رو میخوره و زندگی براش خیلی تلخ میشه
ولی مرگ برای خود اون یه آرامشه هر چند حتی فکر نبودنش حتی الان تن و بدن منو میلرزونه ولی بذار این غصه برای من باشه نه اون
نمیدونم درست مفهوم منتقل کنم نه اینکه بشم مادری که برای فرزندش آرزوی مرگ کرد
من آهنگ عاشق از سیاوش قمیشی تو ذهنم میاد