کابوسی که به واقعیت پیوست

یادتونه چند وقت پیش‌گفتم خواب دیدم که زنگ زدن بهم میگن برو واخد حسابداری کاراتو روبه راه کن بیا معرفی ت کردیم قسمت جدید؟ اونم برای بهمن ماه؟ 

 منم در عین اینکه استرس گرفته بودم که باید برم سر کار میگفتم آخ جون  قرار دادم ۲۹ اسفند تمام میشه

و بعدش خلاص. فک کن یعنی آدم چقدر احمق و ذلیل باشه که منی که تمام قوا میخواستم نرم سر کار تو خواب از یه طرف گفتم باشه از یه طرف دیگه استرس گرفتم و از طرف دیگه خوشحال که قراردادم  ۴۰ روز دیگه تمام میشه و بعدش خلاص.

بعد واقعا بهم زنگ زدن.گفتن بیا رزومه و چیا تو بده تا برای جابه جایی. هی من پشت گوش انداختم واقعا نمیتونستم‌صراحتا بگم نه من دیگه نمیخوام برم سر کار.نه این بخش نه اون بخش دیگه.هیچ جایی.آقا من نمیخوام برم سر کار.به خاطر فندق.قبلا خیلی دنبالش بودم که از اون بخش بیام بیرون.یه کار ی بودسواد در حد راهنمایی یا دیپلم لازم داشت  لیکن اعصاب فولادین میخواست.و من دیگه اون اعصاب فولادین و انگیزه اول کار رو نداشتم.به امید ارتقا در وضعیت خیلی مایه گذاشتم تو کار و تا جایی که تونستم و سوادم میکشید و حتی اگه سواد نبود انگیزه ای منو میکشوند که چیزی یاد بگیرم که کار رو جلوتر ببرم،تلاش کردم برای همه همکارام تلاش کردم و افسوس که خیلی ضربه خوردم از این بابت.چون دیگه بقیه شده بودن زیر کار در رو.البته نه همه ولی خوب ذات آدمی همینه.حالا برم جای جدید اینطوری شاید طوفانی شروع نکنم.خلاصه از اون وقت که درخواست جابه جایی دادم اوضاع شخصی اونقدر به هم ریخت که دیگه همون کار جدید رو هم نخوام.اونقدر فندق مرنو تا مرز دیوانگی برد که گفتم برم سر به کوه و بیابون بذارم تو چادر زندگی کنم و از بی پولی گیاه کوهی بخوریم ولی از فندق جدا نشم.

ولی اینقدر آینده ی زندگی کاری و شخصی م با فندق گام به گام با وضعیت مبهم جامعه پیچیده تر شده که اصلا نمیتونم تصمیم بگیرم چه کار کنم .میگم الان اگه به این کار نه بگم تا چند سال آینده (وقتی که فندق کمتر بهم احتیاج داشته باشه)چقدر اوضاع اقتصادیم ممکنه بدتر بشه واقعا از حد تصور کردن گذشته.نمیدونم چی میشه.فعلا فهمیدم که خودشون یه فایلی سر هم کردن فرستادن.پیش خودم میگم یه چند وقت آزمایشی میرم ببینم کار اونجا چطوره؟ چقدر میتونم دوام بیارم