جوانی ما

سلام

غصه ی عمر در گذشته 

 آن لحظه‌ها جوانی ما بود
آن لحظه‌ها که روح، در آن‌ها
مثلِ نگاهِ آهوی کوهی
بر دشت و بر گریوه رها بود.

زان لحظه‌ها چه‌گونه توانیم
جز با درود و تلخیِ بدرود
یادکرد
آن لحظه‌ها که خوب‌ترین‌ها
از سال‌های عُمرِ خدا بود.

آن لحظه‌ها، جوانیِ ما بود."

وقتی به عکسای فندق نگاه میکنم یاد این شعر شفیعی کدکنی می افتم  و با یاد آوری خاطرات و سختی ها تلخی های اون روزا ،مدام‌از خودم میپرسم چرا زودتر کاری نکردم و از فندقم‌ در برابر آسیبهای کارم محافظت نکردم وبعد دوباره برمیگردم میگم میخوای دوباره به همون شرایط برگردم با همه ی اون بدبختیها؟

آن لحظه ها جوانی ما بود