نمیخوام برم سد کار ولی پولشو لازم دارم،نمیتونم بیخیال این شغل بشم ولی یه شغل تمام وقته در حالی که من
یه شغل پاره وقت با قابلیت دور کاری و کم و زیاد کاری(یعنی درامدت رو بتونی رو ساعت کاریت تنظیم کنی مثلا این ماه کم کار کنی در امدت هم بشه ولی بیکار نشی)
کارای فروش و بازاریابی و درصدی و اینا هم نباشه ترجیحا
تا وقتی فندق از آب و گل در بیاد میخوام
نظرتون چیه؟
هی دادم به جابه جایی و اون تبعاتش فکر میکنم
قانونا من هنوز ترک کار نکردم
چرا زودتر به استعفا نمینویسم
من خودم فکر می کنم که اگه توقعمون رو پایین بیاریم لازم نیست کار کنیم. چرا این جوری شدیم که اصلا کار نکردن بهمون عذاب وجدان می ده؟ این لابد به فرهنگ و تربیتمون بر می گرده توی ایران...
آی گفتی
چرا این توقع لعنتی نمیاد پایین؟
چرا من باید حتما سر کار برم تا احساس ارزشمندی کنم
بعضیا نمیرن سر کار از همه هم خوشتر میگردن
بعد ما اون یه قرون رو هم که درمیاریم کلی سبک و سنگین میکنیم که خرج چی کنیم