آرامش پیش از طوفان

فکر میکنم اینقدر همه چیز آروم پیش میره و خبر خاصی نیست باید مثل قاعده ی
 زمین شناسی منتظر یه زلزله ی بزرگ باشم

هنوز مرخصیم

یه دقیقه به اون پیشنهاد جا به جایی فکر میکنم،یه ساعت به فندق و روزهایی که کنارش نبودم،بعد دو ساعت به روزایی که کار میخواستم و نبود،بعد سه ساعت به اوضاع مالی،بعد چهار ساعت به فندق و نیازهای مالیش،بعد  دوباره به روزایی که کنارش نبودم

و خوب دیگه مگه من چند ساعت وقت دارم؟

اینطوری همه ی روزم رو تو فکر و خیال میگذرونم

احساس میکنم از روزایی که میرفتم سر کار ،کمتر مادری میکنم

اون موقع استدلالم این بود که چون صبح نیستم کنارش عصر تمام وقت پیشش باشم با همه ی هوش و حواس.کلا خودم هم سر حال تر بود به خاطر کار کردن،هر چند کارم اعصاب خوردی های خاص خودشو داشت

حالا اما کلا رو هواییم

خلاصه مادری و شاغلی و بی پولی حسابی تو هم پیچیده

هیچکس غیر از خودم نمیتونه این وضع و اوضاع رو عوض کنه

باید یه کاری کنم

باید بهتر بشم

برای خودم

برای فندق

برای دنیای بهتری که میخواستم بسازم