موفقیت ربطی به تحصیلات نداره ۲

بله عزیزان در ادامه پست قبلی "موفقیت ربطی به تحصیلات نداره " باید خدمتتون عرض کنم که

 وقتی فرزند دلبندم ازتون این سوالو پرسید چی دارین جواب بدین؟این همه تقلا! و دانشگاه رفتن! و پروژه انجام دادن! و درس خواندن! امتحان دادن!

آه از این رنج بیشمار

هرکی ندونه فکر میکنه دانشجویان عزیز ما اونقدر روزگار برشون سخت میگذره که کارگران معادن ذغال سنگ روز و شب براشون گریه میکنن

من که دانشجو ی اقوام و( ایام جوانی خودم! رو تا حدودی) دقیقتر بررسی میکنم چیزی نمی بینم جز جیم فنگ زدن از کلاسها و کپی زدن تمرینا و بی خیالی طی کردن و افتخار به درس نخونی و پاسیدن دروس فقط با مطالعه شب امتحان  و تقلبهای فراوان (آن هم با افتخار!)  (البته من اینطوری نبودم و خیلی با این فکر رایج شده مخالفم)

از موضوع اصلیمون دور نشیم طی بند اول فقط میخواستم بگم اونقدرا هم که ما فکر میکنیم تحصیل علم و دانش نمیکنیم و فقط میگذرونیم

اما تحصیلات و موفقیت و استیو جابز و بیل گیتس:

صرف نظر از اینکه اونا بعد از ترک دانشگاه دنبال یادگرفتن و انجام پروژه ها به طور ویژه تر و تخصصی تر رفتن، این موضوع رو هم ندید نگیرین که همانطور که دکتر ربولی گفت هزاران نفر ترک تحصیل کرده ی ناموفق (اگر مقیاس موفقیت رو بذاریم درامد و موقعیت کاری بیل گیتس و  امثالهم)داریم که هیچ وقت فرصت نکردن قصه ی شکستشون رو بگن

شما نباید ترک تحصیل کردن بیل گیتس رو نقطه ی قوت موفقیتشون بدونید.(اونا ادمای خلاق و با پشتکاری هم بودن).لزوما ترک تحصیل اونا رو موفق نکرده ،این تضاد ترک تحصیل و موفقیتشون اونقدر برای ما جذاب شده که ما به اشتباه فکر میکنیم ما هم برای موفقیت باید ترک تحصیل کنیم.پشت ترک تحصیل اونا صفات برجسته ی دیگه ای هست که میتونید اونا رو سرلوحه قرار بدین و موفق بشین.باید رو اون نقاط قوت کار کنید.نذارید ذهنتون دچار پیش داوری یا سوگیری بشه.شاید لزوما تحصیلات متضمن موفقیت شما نباشه ولی اگه میخواین ترکش کنید از بقیه  صفات الگوهای ذهنی تون غافل نشید.ایا اگر تحصیلات اکادمیک رو رها کنید خودتون اونقدر مصمم به کسب دانش از مسیرهای دیگه هستین؟باید بدونید که خارج از دانشگاه یاد گرفتن درسته که کاربردی تره ولی خیلی هم سختتره،ایا وقتی منبع سهل الوصول دانشگاه رو رها کردین اونقدر پشتکار دارین که دنبال یادگیری برید؟

این همون حرف آقای والد و نظریه ی سوگیری بازماندگان ما.هواپیماهایی که بعد از برگشتن از نبرد هوایی (زنده موندن در یک نبرد هوایی یعنی موفقیت)موفق شدن رو بررسی میکردن اول گفتن خوب اینا رو به عنوان اسوه ی موفقیت قرار بدیم جاهایی که تیر خوردن رو قوی تر کنیم تا هواپیماهای کمتری رو از دست بدیم (اونا که به هواپیماهای سقوط کرده و از دست رفته دسترسی نداشتن ،اون هواپیماها برنگشته بودن  تا قصه ی نقاط ضعف و قوتشون رو بازگو کنن) اما این کار وضعیت رو بهتر نکرد چون دلیل برگشت اون هواپیما ها نقاط قوتشون  _جاهایی تیر نخورده- بود.نه جاهایی که تیر خوردن .