پاک کردن صورت مساله

یه موضوعی مدتهاست داره ذهنمو قلقلک میده دوست دارم درنودش صحبت کنم ولی لزوما مطمئن نیستم اعتقاد من درسته یا نه، الان یه دلیل خیلی موجه برای ازدواج نکردن یا بچه دار نشدن  

 بین اونایی که شرایط اقتصادی وسنی شو دارن اینه که :من هنوز نمیتونم مسؤولیت زندگی یه نفر دیگه روبه عهده بگیرم . یه فکر خوب پشت این موضوع هست که اره ازدواج / بچه دار شدن  مسؤولیت اوره و من ادم مسؤولیت پذیری هستم ،نمیخوام کاری که از عهده ش بر نمیام رو قبول کنم اما بعضی قسمتاش هم به نظر من کمی خودخواهانه هست و یه طورایی تنبلی هست. این که ما صورت مساله رو کلا پاک کنیم و بگیم دیگه خوب مسؤولیت پذیری که بلد نیستم پس ازدواج/ بجچه داری منتفی هست.

خوب اگه بلد نیستیم ،شایسته نیست که ازدواج کنیم یا بچه دار بشیم اما درستش اینه که تلاش کنیم و یاد بگیریم.  این شاید مثل رشد فیزیکی نباشه و نباید بگیم مثلا سی ساله که شدم دیگه میتونم این کار روبکنم، منتظر نباشیم گذر زمان این رو به ما بده ،و پیر شدن ما رو مسؤولیت پذیر  ، متعهد و یه شریک و همراه  یا والد خوب کنه .خودمون تلاش کنیم ادم بردبار تر و بهتری بشیم .مثلا مسؤولیت یه کار ثابت تو خونه رو به عهده بگیریم ،مراقبت از یه سالمند رو یاد بگیریم ، یه کار یا ورزش گروهی رو انجام بدیم . یه خودهدخل و خرجمون رو مدیریت کنیم وکارایی از این قبیل

این کارا به خصوص برای نوجوان های از غم هر دوجهان ازاد خوبه

یعنی من خودم دوست داشتم اگه میشد برگردم و نوجوونی مواین طوری بگذرونم 

ظاهرازباید یه دسته یادداشت درست کنم به اسم حسرت کارهای کرده و نکرده ! چون یه مدتی هست هیلی این کار های نکرده و کرده و نتایجشون به چشمم میادالبته یه خورده با افق بهبودم تناقض داره که دوست دارم روبه جلو باشه نه در غم و اندوه گذشته .ولی بالاخره باید مرورشون کنم تا برام جا بیفته که و اصلاحشون کنم