از دست رفته ها

دیروز مرخصی رفته بودم و دوان دوان دنبال کارهای اداری و درمانی و اینها  

 داشتم خیابان ها را بالا پایین میکردم ،همینطوری از کنار یه پارکی رد شدم که کلی پدر سر سفید نشسته بودند و به افق خیره شده بودن   به همین سادگی به همین خوشمزگی نه حرفی نه گوشی بازی ای نه شطرنجی و من چقدر به حالشان غبطه خوردم

پیش خودم گفتم چقدر لذت بخش است در این هوای بهاری روی نیمکت بنشینی و بی دغدغه از گل کردن طبیعت لذت ببری،اصلا فقط بنشینی و نفس عمیق بکشی و استرس دیر رسیدن نداشته باشی یادم به روزهای بیکاری افتاد که دنبال کارهای اداری م چطور با حوصله و سلانه سلانه میرفتم و یادم هست که چطور تا لنگ ظهر میخوابیدم و دوباره بعد از ظهر هم میخوابیدم تا شب و کلا بخور و بخواب بودم ولی هی دنبال کار بودم.یادم هست که وقتی درد دل میکردم پیش اونایی که سر کار بودند ،اونا میگفتن بشین خونه برای خودت راحت زندگی کن چ کاریه و من ناراحت بودم

الان هم سرکارم و باز هم ناراحتم از این حجم کار و بار 

چه باید کرد

این حدیث پیامبر رو شما دریابید

"ای ابوذر پنج چیز را پیش از پنج چیز غنیمت شمار

جوانی را پیش از پیری

سلامتی را پیش از بیماری

ثروت را پیش از نیازمندی

فراغت را پیش از اشتغال

زندگی را پیش از مرگ"

-وسائل الشیعه ج١ ص ١١٤ ح ٢٨٥

نقل از متن نوشته ی بچه شیعه باس

من که تا چهارمی رو درنیافتم و از دستم رفتن باشد که زندگی رو بتونم دریابم