درد سخت تر

یه ضرب المثلی هست که میگه انتظار از درد دندون بدتره ،انتظار از درد دندون بدتره، انتظار از درد دندون بدتره بااین تاکید سه باره  این روزها که ما شکل علامت سوال و دستگاه شمارش شده ایم ،فرصتی پیش آمد که صحت این قضیه رو چک کنیم.یک شب بی خوابی کامل از دندان درد.و دوندگی در پی درمانش در روز بعد.استرس مضاعف عکس برداری و اشعه و فندقی که به مشت ما پناه اورده تا امن باشد و من چه کار میتوانستم بکنم ؟جز اینکه از خدا بخواهم تا پایان این نه ماه را خودش یک طوری به خیر بگذراند تا من بعدا در اولین فرصت یعد از فارغ شدن بار همه ی مارهای نکرده ی قبلم را به دوش بکشم.

انتظار سخت است،انتظار فرزندی که فکر میکنی برایش کم گذاشته ای و همه ی توصیه ها را برایش انجام نداده ای سخت تر.مدام منتظری ،منتظری که بیاید و یک نفس عمیق بکشی که ببینی سالم است.فقط برای یک لحظه،بعدش شاید هر روز به بهانه ی هر بیماری ساده یا یک چیز کمی غیر معمولش خودت را سرزنش کنی که مبادا این به خاطر ناپرهیزی دوره ی بارداری بوده.بله انتظار سخت است.

و اما دندان درد.اینکه گفتن ندارد .زن و مرد.باردار و غیر باردار .قبولش دارند اما وقتی بارداری و هزار فکر و خیال توی سرت می اید همه چیز سخت تر میشود.از دردی که نمیخواهی قورتش بدهی.از غذایی که که نمیتوانی بهوری و میترسی از انکه مهمان کوچولوی تو شکمت به آن احتیاج داشته باشد.از وزن کم کردن،از داروی بی حسی که دوست نداری راهی به خانه ی فندق کوچولو پیدا کند و وحشتناکتر از همه اشعه عکس برداری،کاش میشد با همه ی اینها جنگید.

به نظرم ضرب المثل مذکور کمی اصلاحات نیاز دارد .هیچ دردی نمیتواند بارداری و مادری رقابت کند.درد عجیبی ست که در توصیف نمیگنجد.