وقت واررسی

خوب از فاز در هم شکستگی خودمان در چرخه ی گل یا پوچ بگذریم.یادم نرفته که من قرار بود خودم را عوض کنم نه اینکه یکسره غصه ی چیزهایی که از عهده ی من خارج است را بخورم.خوب چه ها کردیم و نکردیم: 

گل یا پوچ هنوز ادامه دارد

خاطرتان هست که گفتید در همان احوالات دریافت ناگهانی خبر بارداری،کاری در شونصد کیلیومتر آن طرف تر برایمان پیدا شد؟ 

قوی؟ضعیف؟طبیعی؟

نمیخواستم اینطور شود.هنوز در فکر راه و چاره برای رفتن سر کاری حتی نیمه وقت ،حتی بدون حقوق و مزایا بودم.اما 

برای بحرانهای گذشته،برای بحرانهای آینده ٣

الان که نگاه میکنم به خودم میگم اسم بحران درست بوده؟چون چیزایی که پشت سر گذاشتم الان خیلی ساده به نظرم می رسه