ارزشمندترین دارایی ١

هر از چند گاهی فرصتی پیش میاید تا بعضی چیزهاییً که نه لزوما از کتابهای دانشگاه بلکه لا به لای حرفهای استادها یاد گرفتیم در دنیای واقعی ببینم

  استاد موسفیدمان یک روز وسط آن هم اصطلاحات فنی قصه ای گفت که یک طورایی دهن کجی به درس خودش و ان همه ماشین الات و تکنولوژیشان بود که خودش داشت دانه دانه بازشان میکرد.فکر میکنید ارزشمندترین دارایی یک کارخانه / یک شرکت /حتی یک موسسه ی خیلی کوچک چیست؟یک سوله ی  چند میلیاردی؟یک سری تجهیزات پیشرفته؟یک  خط تولید یا پخش انحصاری؟یک شبکه بازاریابی قوی؟

میگفت یک کارساده را فرض کنید یه بنده خدایی چند تا خانم را استخدام کرده که هر روز بیایند هسته ی خرما در بیاورند و جایش گردو بگذارند و بسته بندی کنند.یکی از خانم ها یه بچه کوچکی دارد هر روز صبح یه جایی بچه اش را میگذرد یک روز خانه ی مادر،یک روز خانه ی خواهر،یک روز خانه ی مادر شوهر.یک در هزار احتمال بدهید که یک روز بنا به جرم غیرقابل بخشش یک مادر یک لحظه فکرش برود سمت اینکه حالا بچه ام چه میکند؟و در همان حین دستش اشتباهی برود و یک خرمای هسته دار داخل بسته بندی بگذارد ،همان برود زیر دندان یک مشتری و دندانش را بشکند.هرچه تا حالا برای جذب مشتری رشته شده، پنبه میشود.این یک کار تکنیسینی خیلی ساده ست،بدون عملیات فکری خاص یا چیز دیگری.حالا حساب معلم ،دکتر،حسابدار،مهندس،قناد،آشپز یا هزار شغل دیگر را خودتان بکنید.قضیه منحصر به خانم ها هم نیست.فکر کنید پدری بچه ی مریضی در بیمارستان بستری دارد فقط یک تماس  از واحد مثلا منابع انسانی شرکتش که آقای فلانی حال بچه تان چطور است؟ یا بچه ای داره که کلاس اول را تمام کرده ،یک کارت تبریک برای بچه که  افرین ،خوشحالیم که میتوانی بخوانی.همین.چه ذوقی که پدر بکند از اینکه سازمان به فکر من هست .به فکر خانواده ام هست.

واقعیت این است در نهایت اعضای سازمان هستند که ارزشمندترین دارایی سازمان هستند. از مدیر بگیر تا کارگر ساده،اگر آنها بخواهند با دل و جان کار کنند و همدیگر را باور داشته باشند سازمان یا شرکت چیزی میشود که با بقیه فرق میکند.هر چند خیلی ایده آل یا خارجکی به نظر برسد.واقعیت همین است.مدیر بخواهد یا نخواهد ،باور کند یا نکند کارمند واقعا یک روبات نیست که با تمام وقت و با تمام ذهن صرفا مشغول کار باشد ،خواه ناخواه در دنیا دل مشغولی و علاقه های دیگری به جز کارش دارد،کمی احترام به انها هیچ پیشامد ناگواری ندارد.البته جا تا جا هم دارد.

ادامه دارد...