باید ادامه داد

شبها با تقلای یکی دو ساعته خواب میرم .روزها فقط ٥تا٢٠ثانیه بعد از بیداری حالم عادیست اون چند ثانیه ای که هنوز لود نشدم و کل قضایای این مدت هنوز توی ذهنم بالا نیامده.بعد از ان در کل طول روز فقط صدای قلبم تو گوشم هست که بلند تر از همیشه میزنه.نشسته ،خوابیده،وقتی راه میرم،وقتی تو ماشینم وقتی تو اتوبوسم وقتی غذا میخورم .وقتی دارم با هر کاری حواس خودم رو پرت میکنم تلویزیون ،مجله،تلفن،وب گردی ... مدام میگه   توپ توپ،توپ توپ،توپ توپ

دوست دارم شروع کنم به دویدن اینقدر سریع که به تفس نفس بیفتم و قلبم به خاطر این تند تند بزنه،اینقدر سریع که همه ی این و فکرها و دغدغه ها و استرسهایی که من نمیتونم کاری براشون کنم به گردم هم نرسن،دوست دارم به سمت خارج از شهر بدوم،بزنم بیرون توی جاده ها به هر سمتی که بشود از شهر خارج شد شمال جنوب شرق غرب.اگر داخل شهر بدوم احساس میکنم هنوز اسیرم.

باید دوام بیارم

باید ادامه بدم

باید باقی بمونم

این روزا میگذره

همه چیز تموم میشه

من باید امیدوار بمونم

من هنوز خودمو دارم

من هنوز میتونم حداقل خودمو بهتر کنم

من هنوز میتونم به این دلخوش باشم که وقتی آقای همسر جلوی من ده بار با ساندویچ منو وسوسه میکنه مقاومت میکنم.

من هنوز خودمو دارم.

خودم هنوز خودمو قبول دارم.

من هنوز قلبی دارم که میزنه.هر چند به خاطر استرس تند تر بزنه

من هنوز مغزی دارم که کار میکنه ،هر چند از شدت استرس این روزها میخواد منفجر بشه

میدونم یه روزی همه ی اینا تموم میشه و من برمیگردم بهشون میخندم،مثل همه ی روزای سختی قبلا گذروندم.

من باید ادامه بدم

پی نوشت:لطفا از خستگی شغلی که دوستش دارید ننالید ،خیلی ها حسرت شو دارن،یه حسرت عمیق،خیلی عمیق و تلخ