هر چی میگذره افق بهبودم محو تر میشه به جاش
افق پسرفت میاد جلو چشمم
افق پسرفت اخلاقایی که به نظرم داشتنشون خیلی بدیهی بود
از خواص کار درپیت و درب و داغونم هست
و محیط کار سرشار از اخلاق گرایی مون و همکاران محترم هست
کاش میتونستم ولش کنم برم
به خاطر خودم به خاطر فندق به خااطر دنیایی که میخواستم بهترش کنم
این روزا فقط میخوام زنده بمونم دوام بیارم
چرا اینقدر پست شدم و سقوط کردم؟
شاید به اون بدی که فکر میکنی نیست. شاید حال بدت هست که باعث شده همه چیز رو بدتر از اونی که هست ببینی و قضاوت کنی.
همه این روزها کم و بیش حالشون همینه.
خودت رو سرزنش نکن عزیزم.
هر چی هست فعلا اوضاع بد به نظر میرسه
یا بده یا من بد میبینم