آنه

آنه ! تکرار غریبانه روزهایت چگونه گذشت ، 

وقتی روشنی چشمهایت ، در پشت پرده های مه آلود اندوه ، پنهان بود. 

با من بگو از لحظه لحظه های مبهم کودکی ات ، از تنهایی معصومانه دستهایت ،

 آیا می دانی که در هجوم دردها و غم هایت ، و در گیر و دار ملال آور دوران زنگی ات ، 

حقیقت زلالی دریاچه نقره ای نهفته بود ؟ 

آنه ! اکنون آمده ام تا دستهایت را به پنجه طلایی خورشید دوستی بسپاری ،

 در آبی بیکران مهربانی ها به پرواز درآیی ، 

و آینک آنه ! شکفتن و سبز شدن در انتظار توست ، در انتظار تو