مامان بالقوه

حسابی احساس خامی و بی تجربگی میکنم،اگر میشد تکلیف خودم رو با خودم میدونستم دیگه اینقدر خود درگیری و استرس نداشتم. 

افق بهبود

مثل اینکه افق های روشنی در حال آشکار شدن است. 

دید: تا نوک دماغ ٢

داشتم میگفتم که به نظر خودم به مرزهای دیوانگی نزدیک شده بودیم که 

دید:تا نوک دماغ١

بعضی ادما هستن که فقط تا نوک دماغشان را میبینند،و میخوام شما رو با این اشخاص محترم اشنا کنم؛شخص شخیص خودم. 

وقت واررسی

خوب از فاز در هم شکستگی خودمان در چرخه ی گل یا پوچ بگذریم.یادم نرفته که من قرار بود خودم را عوض کنم نه اینکه یکسره غصه ی چیزهایی که از عهده ی من خارج است را بخورم.خوب چه ها کردیم و نکردیم: