شکوفایی روزهای بیکاری

احساس میکنم طی این یکی دو سالی که بیکار بوده ام   یا در باقالی فروشی کار سبک  و کوچکی داشته ام مغز و بدنم آن چنان تحلیل رفته اند که کارهای روزمره ی کوچک هم برایم کوه بزرگی حساب میشوند .در واقع نه اینکه کار بزرگی داشته باشم ها نه،همان کارهای عادی را هم انجام نمیدهم و هی پشت گوش می اندازم .نه اینکه بیکارم احساس میکنم همیشه برای انجام دادنشان وقت دارم. تجربه ی ربع قرن زندگی با شخصیت تنبل درونم نشان داده هر چه سرم شلوغ پلوغ تر باشد به کارهای بیشترم بهتر میرسم تا موقعی که به حساب خودم وقت آزاد زیاد دارم.

میخواهم سرم را شلوغ پلوغ کنم ولی نمیدانم چطوری!کلاس و اینها که هزینه شان سر به فلک میزند نمیتوانم بروم،مانده ام خودم و خودم که یه فکری باید به حال خودم کنم.دنیا اگر خوب یا بد با من تا کرد خودم باید به فکر خودم باشم.فعلا یه کتابخونه ثبت نام کردم که برم اونجا به رایگان به مطالعه بپردازم .بابت علم آموزی اینچنینی که فعلا چیزی نمیخواد بپردازم.شاید فعالیت فکری کمی حالم را بهتر کرد.یه گشتی هم توی فرهنگسراها بزنم شاید کلاس رایگان حال خوب کنی پیدا کردم.

به امید روزهای بهتر