افق بهبود

افق بهبود

میخواهم بهتر و بهتر شوم.آهسته اما پیوسته
افق بهبود

افق بهبود

میخواهم بهتر و بهتر شوم.آهسته اما پیوسته

شغل تلویزیونی

توجه کردین که معمولا توی فیلم ها اکثرا یه شرکتی کارخانه ای چیزی دارند یا کارمند همچون جایی هستن؟یا دیگه اخیرا همه به شغل شریف دزدی و امثالهم مشغولند؟برایتان سوال پیش نیامده چرا؟ 

 یک بار در مجله ی همشهری جوان درباره ی این مرضوع نوشته بود البته نمیدانم در حاشیه ی پرونده ای علیه اعتراضات مردمی به سریال فاصله ها بود یا درباره ی نقد و بررسی سریال های جدید تلویزیون بود به هر حال خلاصه ای که من از این موضوع یادم هست این بود که قصه های تلویزیونی یه سری داستان خالی نیستند که مثلا ما فقط نشان بدهیم این یه ماجرایی اتفاق افتاده،باید یه ادمی باشه با یه سری خصوصیات مثل همه ی ما ،خوب یکی شم کار هست.ولی مشکل اینه که اگر شخصیت فیلم یه ویژگی منفی داشت فردا صاحبان اون شغل تحصن و اعتراض میکنن که این فیلم به شغل شریف ما توهین کرده پس دیگه سازنده ها هم مجبورن یه شخصیتایی بسازن که یا بیکارن یا دزد و قاچاقچین یا شغلشون نامعلومه مثلا یه شرکت دارن حالا هر شرکتی،بماند که همون شغلای واقعی شونم خیلی با واقعیت فاصله دارن -میدونم که فیلمه ولی خوب یه ذره واقعیتر باشه-از دکتر و پرستار بگیر تا مهندس و حسابدار و حتی خانم خونه دار.پرستار آتیش تو سرش میباره از کار زیاد ،حسابدار کلی حساب کتاب باید بکنه همون خانم خونه دار هم اگه بخواد قورمه سبزی درست کنه حداقل یه نصفه روز و فول باید تو آشپزخونه باشه بعد اینا تو فیلما فقط یه پرستار یا دکتری نشون میدن که یه خط مینویسه و میره،یه مهندسی که یه گشت میزنه و میره،یه خانمی که به قاشق تو قابلمه میزنه و سر سفره هفت مدل غذا سر سفره ظاهر میشه.نکنید از این کارا خوب.این چه طرز داستان نچسب نوشتنه؟

پی نوشت:یه فیلم واقعی میخواین ببین" شیار ١٤٣ "رو نگاه کنید.اصلا بی توجه به داستان واقعا تاثیرگذار خودش،خوب نگاه کنید ببینید یک لحظه شخصیت اصلی فیلم رو بیکار میبینید؟

نظرات 0 + ارسال نظر
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد