تالیدومید،٥٠سال مبارزه

کلا دارم به سلامت روانی خودم شک میکنم.آخه چرا من باید اینقدر خودآزاری و فندق آزاری داشته باشم .چند وقت پیش شبکه ی سلامت مستندی رو پخش کرد با عنوان "تالیدومید.٥٠سال مبارزه" 

 تالیدومید یه دارویی بوده که حدود ٥٠-٦٠سال پیش برای کمک به رفع تهوع و بی خوابی زنان باردار فروخته میشده ولی بعد از مشخص شدن عوارضی که داشت فروشش متوقف شد.عوراضی مثل نقص جدی در دست و پا ی بچه های متولد شده.من خیلی وقت پیش تر یه گزارشی تو همشهری جوان درباره ش خونده بودم.و حالا مستند حال و احوالات خانواده ها و بچه هایی که زنده مونده بودن رو پخش میکرد:عذاب وجدان مادرها ،خانواده هایی  که تحت فشار روحی شدید از هم پاشیدند،پروسه ی طولانی شکایت ها و دادخواهی و خیلی چیزای دردناک دیگه.

در همین حین هم مدام زیرنویس میومد از هزار تا کار قبل از بارداری یا در حین بارداری که اگه انجام بشه یا نشه منجر به عیب و ایراد در جنین میشه.اسید فولیک ،ید،کلسیم ،ویتامین D،پرهیز از مصرف داروها بدون مشورت پزشک،اثر سموم و حشره کش هاو غیره.فقط تو ذهن من میچرخید که من خودمو فندق و بدبخت کردم.همه ش هشدار خطر و نقض عضو و مشکلات جبران ناپذیر.یعنی نمی شد یکی بعد از این همه هشدار یک جمله بنویسد :"مادران باردار عزیزبرای شما بارداری بی خطر و سالمی آرزومندیم"؟

حالا اونا به فکر  نیستند من برای چی اینقدر خودآزاری داشتم که کامل نگاهش  کردم.من که قصه ش و میدونستم چرا دوباره خودمو شکنجه ی روحی دادم؟؟؟